Şu içinde bulunduğumuz yıllardır... Bir "Kutlu Doğum" haftası nedeniyle bir ilköğretim okulunda, ders içinde, "Peygambere Mektup" yarışması düzenlenmiştir... Birincilik dokuz yaşında bir kız çocuğunundur... Ödül töreni düzenlenir... Genç bir öğretmen hanım, birinciliği kazanan mektup elinde, kürsüye gelir ve okumaya başlar.
"Nur Yüzlü, Gül Kokulu, Sevgili Peygamberim"
Burada durur, devam edemez... yazan, dokuz yaşında bir kız çocuğu; okuyan, genç bir hanım; ağlayan, onlarla beraber bütün bir salondur... Öğretmen hanım sesi titreyerek bir deneme daha yapar, yine okuyamaz... Sonra bir deneme daha... Hıçkırıklara boğulur... Mektubu bu kezde genç bir erkek öğretmen alır... O, yutkuna yutkuna da olsa mektubu okumayı başarır:
"Nur Yüzlü, Gül Kokulu, Sevgili Peygamberim!"
Seni çok ama çok seviyorum. O temiz , pak ellerini öpmek İnşallah nasip olur. Senin nur yüzünü görmek, dünyanın en güzel sözlerini senden dinlemek, o gül kokunu duymak İnşallah bana ve diğer müslümanlara nasip olur.
Sen müslümanlığı yaymak için çabaladın. İnşallah biz de çabalarız ki Sen mutlu olasın. Senin mutlu olman için canımı bile veririm. Cennete girersem ilk işim Seni bulmak olur.
Senin o güzel Hadis-i Şeriflerini dinlemek çok hoşuma gidiyor. Senin o nurlu ellerini binlerce kez öpüyorum. Çok iyi bir kişi olursam rüyama girer misin?
Müslümanları oluşturmak için ne kadar çaba sarfettin? Sorularımla Seni sıkıyorsam binlerce kez özür dilerim. Sen her şeye layıksın. Altı yaşında yetim kaldın. Bu nasıl bir duygu anlatır mısın?
Seni çok seviyorum. Ellerinden milyonlarca kez öpüyorum.
"Seni seven torunun, Büşra!..."
Perş. 24 Eyl. 2009, 08:44