Dök hüzünlerini Rahman'ın secdegahına
sahte kurtuluşlarla kandırılıp ucuza yağmalanmaktan
korudu bedenini namaz.
Sığ tesellilerin avuntusundan çekip aldı kalbini.
Ödünç teveccühlerin, kısır beğenilerin, ikiyüzlü rağbetlerin
çekim alanında yağmalanmaktan kurtardı yüzünü.
Kimseler yüzünü bilmezken yüzüne bakıp sana
etten kemikten yüz giydiren Rabb'inin "vech"inde durulttu
şöhret olma heveslerini.
Kimseler incecik dertlerini, gizli saklı fısıltılarını işitmezken,
işitse de ciddiye almazken, dudaklarında utanarak kıpırdayan,
nefeslerine acemice tutunan, tereddütlerinin yumağına sarılıp duran
özlemlerini Rabb'inin rıza göğüne uçurdu namaz.
Kırık kalbin ki en iyi parçandır. Seni teninin kıyısından çeker;
ruhunun inci mercanını aramaya salar.
Kırık kalbin sonsuza uzaklığının belirtilerini açıklar düşlere vurgun hekimlere...
Bak ki, kırıklarını sildi; yeni baştan doğurdu umutlarını namaz.
Onardı seni; mahzun kalbini göğsüne aldı; bin inşirah içirdi.
Nefesini göğünde ağırladı; sana yeni ruhlar bağışladı.
Kuluçkaya yatırdı kanadı kırık düşlerini. Sıcağında yatıştırdı kaygılarını.
Ana gibi yâr oldu sana namaz; uzak tuttu seni cümle t/uzaklardan.
Kendine a(l)dandığın günahlı kurbanları kesip attı boynundan.
Her gün ah'ını rahmet serinliğine yıktı; hüsranlarına sonsuz teselliler sundu.
Her günahını rahmet serinliğinde yıkadı; lekelerin ak köpüklerde yundu.
Gel, gör ki, kucağında avutur seni namaz...
Senai Demirci
Perş. 01 Ekim 2009, 08:18