Hoca vaazında;
“Bismillah diyerek yürürseniz, suyun üzerinden batmadan geçebilirsiniz.” der.
Bu söze inanan bir köylü, artık köprü yerine nehirden geçmektedir.
Bir gün hocayı evine davet eder. Kabul eden hocayla birlikte giderken, karşılarına nehir çıkar ve adam nehrin üzerinden yürüyerek geçer. Ama hoca suya girmeye cesaret edemez.
Şaşkın köylü:
“Hocam böyle dememiş miydiniz, gelsenize!”
diye seslenir.
Hoca şöyle cevap verir:
“Onu söyleyen dil bende; ama ona inanan kalp sende…!”
Ey Rabbimiz, hatalarımız bütün denizleri kirletecek kadar cesim ve ürpertici; Sana karşı tavırlarımız mahvolmuş kavimlerin hallerinden birkaç kadem daha ileri; kalbi, ruhi hastalıklarımız cüzzamdan, kanserden daha amansız; dertlerimizi dergahına açıyor, dermanı da Senden ümid ediyoruz. Sen kimsesizler kimsesi ve bizlerin melceisin. Senden başka ilah yok ki ona el açıp yalvaralım. Kapından gayri kapı yok ki varıp ona dayanalım. Senden başka sığınak bilmiyor, Senden başka güç ve kuvvet de tanımıyoruz. Gören, bilen, duyan sadece Sensin; aç ufkumuzu ve bize kendimiz olma idrakini lütfeyle.
Amellerimizi ihlasla derinleştir ve ümitlerimizi de ye`sin insafsızlığına bırakma… AMIN...
Perş. 24 Eyl. 2009, 08:31