Evliyânın büyüklerinden Ebû Abdullah Dîneverî hazretlerine çok konuşmanın zararlarından soruldu. O zaman; “Çok söz, iyilikleri yer bitirir. Hattâ yer, kurutur. Tıpkı kuru arâzinin suyu yuttuğu gibi olur” buyurdular.
Bağdât’ın büyük velîlerinden Ebû Saîd-i Harrâz buyurdular ki: “Hakk’ın kulları içinde öyle bir zümre vardır ki, onları yüce Allah’ın korkusu susturmuştur. Yoksa onun hakkında gâyet fasîh ve belîğ konuşmayı da bilirler.”
Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî hazretlerine bir kısım insanlar gelip; “Bâzı kimseler mescidde dünyâ lafı ediyor” diye şikâyette bulundular. Bunun üzerine Mevlânâ hazretleri buyurdu ki: “Her kim altı yerde dünyâ sözü ile meşgûl olursa otuz yıllık temiz ve kabûl olmuş ibâdeti reddedilir ve boşa gider. Bu altı yerin birincisi mescid, ikincisi ilim meclisi, üçüncüsü cenâze, dördüncüsü mezarlık, beşincisi ezan vakti, altıncısı Kur’ân-ı kerîm okunurkendir. Bunların her birisinin geniş açıklamaları vardır.”
Tâbiînden, meşhur hadîs âlimi ve veli İbn-i Muhayrız (rahmetullahi teâlâ aleyh) buyurdular ki: “Mescidde üç kelâm hâriç her türlü kelâmı konuşmak câiz değildir. Bunlar; namaz kılanın kelâmı, zikredenin kelâmı, Allahü teâlânın dînini öğreten veya ondan bir şey soranın kelâmı.”
Diline sahip olmayanı şeytan her sahada oynatır. Büyük bir uçurumun kenarına getirip, yüzüstü yuvarlar, felakete sürükler. Dile ahlak dizgini vurulursa dünya ve ahiret saadetine kavuşur. Başıboş bırakılırsa zarardan zarara girer. Uzuvlarımızdan en çok isyan edeni dildir. Kolaylıkla istediği tarafa gider. Üç hükümdardan biri der ki: “Bütün pişmanlıklarım söylediğim sözlerden oldu. Söylemediğimden hiç pişman olmadım.”İkincisi der ki: “Söylemediğim sözlerin sahibiyim. Fakat söylediğim sözlerin esiriyim.” Üçüncüsü ise şöyle der: “Bazı sözleri söylemeye gücüm yetti, fakat söylediğim sözleri geri almaya gücüm yetmedi.” Hadis-i şerifte, “Sükutu tefekkür, bakışı ibret olup çok istiğfar eden kurtuldu” buyuruldu.
Perş. 24 Eyl. 2009, 14:21